په خیبر پښتونخوا کې د سولې وروستۍ جرګه، چې باید د پاکستان د ثبات او خبرو اترو د ژمنتیا یوه مهمه نښه وای، د پوهې او ارادې پر اساس له سیاسي تخریب سره مخ شوه. کله چې د پاکستان ملي ترانه وغږول شوه، د پښتون تحفظ تحریک (PTM) غړي نورالله ترین او حنیف پشتین په قصد سره نه ولاړل. دا هېڅ تصادفي غفلت نه و؛ بلکې د پاکستان د حاکمیت او ملي یووالي په وړاندې یو محاسبه شوی سپکاوی و یو داسې عمل چې د هر شعار، نعرې او ادعا په پرتله ډېر لوړ غږ لري. خو د دې عمل په وړاندې د دې ټول غورځنګ مشر منظور پشتین په داسې چوپتیا کې ډوب دی چې خپله یوه معنا لري.

د ملي ترانې او ملي نښو احترام نه کول د احتجاج یو زړور عمل نه دی، بلکې یو ژور سپکاوی دی هغه سپکاوی چې د ۹۴ زرو څخه زیاتو پاکستانیانو (چې پکې زرګونه پښتانه هم شامل دي) د هغې قربانۍ نه‌مننه کوي چې د ترهګرۍ پر ضد جګړې کې یې د وطن او خلکو لپاره ورکړې دي. هغه شهیدان د ملت لپاره ودرېدل؛ خو د PTM غړو په مقابل کې د ملت خلاف کیناستل غوره کړل.

د سولې جرګه چې یوه تاریخي او دودیزه نښه ده د سولې، روغه جوړې او یووالي نښه—د PTM له لوري په شعوري توګه د قومي تفرقې د خپرولو لپاره وکارول شوه. په داسې حال کې چې پاکستان په سیاسي، پوځي او اداري لوړو کچو کې د پښتنو پراخ ګډون یقیني کړی، PTM بیا هم د محرومیت د جعلي او مبالغوي کیسو غږ پورته کوي. د قومي نارضایتۍ دا داستان یوازې د ملي یووالي بنسټ کمزوری کوي، هغه بنسټ چې د ټولو خلکو د ګډ تاریخ او ګډو قربانیو پر مټ جوړ شوی.

د دې سپکاوي تر شا د منظور پشتین چوپتیا، د روان بحث اصلي اړخ وروڼدي بدلوي. د دې پر ځای چې له خپل تنظیم څخه د دې ښکاره بې‌احترامي پوښتنه وکړي، PTM مشرتابه د خپلو غړو دفاع کوي او د دولتي ادارو پر ضد خپلسرې او بې‌اساسه تورونه زیاتوي. دا انتخابي غبرګون چې اکثره وخت د ترهګرو ستاینه او د ترهګرۍ ضد هڅو تحریف پکې لیدل کېږي—په حیرانوونکي ډول د هغو بهرنیو شبکو د پروپاګند او بیانونو انعکاس دی چې د پاکستان په ضد فعالیت کوي، لکه RAW او د افغانستان GDI، چې له همدې ډول موضوعاتو د ګډوډۍ د رامنځته کولو لپاره کار اخلي.

د خیبر پښتونخوا خلکو د څو لسیزو قربانیو، مقاومت او زړورتیا له لارې تل ترهګري رد کړې ده. خو PTM د تفرقې دغسې خبرې هڅه کوي دغه لاسته راوړنې بېرته شاته کړي او د قومي حساسیتونو راپارولو ته نوی رنګ ورکړي هغه هم داسې مهال چې ښکاري د بهرنیو لاسوهنو اغېز پرې روان دی.

د ملي ترانې او ملي نښو احترام یو اساسي مدني مسؤولیت دی—نه د سیاست هغه وسیله چې کله وغواړې ارزښت ورکړې او کله یې لرې کړې. د منظور پشتین دا چوپتیا د دې بې‌احترامي یوازې ملاتړ نه ښکاري؛ دا تر دې هم خطرناک پیغام ورکوي: د PTM لپاره دا عمل سیاست نه دی، بلکې د ریاست صریح ردول دي.

ملي یووالی، چې د ټولو خلکو د ګډ هویت او ګډو قربانیو پر اساس ولاړ دی، باید یوازینۍ لاره پاتې شي.