پاکستان به شورای امنیت سازمان ملل متحد هشدار داد که گروه‌های تروریستی که از پناهگاه‌های امن در داخل افغانستان فعالیت می‌کنند، بزرگ‌ترین تهدید برای امنیت ملی آن کشور به‌شمار می‌روند و خواستار اقدام قاطع‌تر بین‌المللی علیه این شبکه‌ها شد. نماینده دایمی پاکستان در سازمان ملل، سفیر عاصم افتخار احمد، در نشست شورای امنیت در مورد افغانستان گفت که گروه‌هایی مانند القاعده، داعش شاخه خراسان (IS-K)، تحریک طالبان پاکستان (TTP)، جنبش اسلامی ترکستان شرقی (ETIM) و گروه‌های شورشی بلوچ مانند BLA و بریگاد مجید، همچنان بدون مجازات در آن سوی مرز فعالیت دارند.
او شواهد موثقی را از همکاری میان این گروه‌ها ارائه داد که شامل آموزش‌های مشترک، قاچاق غیرقانونی اسلحه، پناه دادن به تروریست‌ها و حملات هماهنگ می‌باشد. وی خاطر نشان ساخت که بیش از ۶۰ اردوگاه تروریستی به‌عنوان مراکز نفوذ به خاک پاکستان فعالیت می‌کنند و اهداف آن‌ها غیرنظامیان، نیروهای امنیتی و پروژه‌های انکشافی در داخل پاکستان است.
این تهدید به فضای مجازی نیز گسترش یافته است؛ حدود ۷۰ حساب تبلیغاتی که پیام‌های افراط‌گرایانه پخش می‌کنند، به آدرس‌های IP در افغانستان ردیابی شده‌اند. سفیر احمد بر نیاز به همکاری کامل شبکه‌های اجتماعی برای مهار این فعالیت‌ها تأکید کرد.
پاکستان و چین به‌طور مشترک از کمیته تحریم‌های ۱۲۶۷ شورای امنیت خواستند تا BLA و بریگاد مجید را به‌عنوان سازمان‌های تروریستی معرفی کند. وی خواهان اقدام سریع در این زمینه شد.
او تحریک طالبان پاکستان (TTP) را بزرگ‌ترین گروهی که از سوی سازمان ملل در خاک افغانستان به‌عنوان تروریستی شناسایی شده، خواند و افزود که این گروه حدود ۶۰۰۰ جنگجو دارد. پاکستان بارها تلاش‌های نفوذ این گروه را خنثی کرده و مقدار زیادی تجهیزات نظامی پیشرفته را که هنگام خروج نیروهای بین‌المللی از افغانستان به‌جا مانده بود، به دست آورده است. اما این اقدامات هزینه‌بر بوده است؛ تنها در یک رویداد، ۱۲ سرباز پاکستانی شهید شدند.
در حالی‌که سفیر احمد اذعان داشت که چهار سال حکومت طالبان به چندین دهه جنگ داخلی پایان داد، اما به چالش‌های جاری افغانستان چون تحریم‌ها، فقر، مواد مخدر و نقض حقوق بشر نیز اشاره کرد. وی ابراز تأسف کرد که برنامه کمک‌های بشردوستانه سال ۲۰۲۵ سازمان ملل تنها ۲۷ درصد از ۲.۴۲ میلیارد دالر مورد نیاز خود را دریافت کرده است.
او همچنین شورای امنیت را به یاد می‌آورد که پاکستان برای چندین دهه میلیون‌ها مهاجر افغان را با حمایت ناچیز جامعه جهانی میزبانی کرده است.
